Συγχαρητήρια Γιάννη Λαγάκη!

Ο Σύλλογος μας έχει τη χαρά και την τύχη να διαθέτει στις τάξεις του, παιδιά – αθλητές που ξεχωρίζουν για το ήθος τους και τις επιδόσεις τους και ως μαθητές. Ο Γιάννης Λαγάκης είναι ένα από αυτά, αφού μ με πάνω από 19.000 μόρια, είναι ένας από τους πρώτους των πρώτων στις Πανελλήνιες του 2021.

Συγχαίρουμε τον Γιάννη, του ευχόμαστε καλή σταδιοδρομία ως φοιτητής και αργότερα επαγγελματίας και παραθέτουμε παρακάτω, τη συνέντευξη που έδωσε πρόσφατα, στην ιστοσελίδα iefimerida.gr:

Πρωινό Σαββάτου, στην καρδιά του καλοκαιριού, δίνω ραντεβού με τον Γιάννη Λαγάκη στον τόπο καταγωγής του, τους Αγίους Θεοδώρους. Με περιμένει μαζί με την μητέρα του, Σταυρούλα, σε ένα παραλιακό καφέ με θέα την θάλασσα του Κορινθιακού κόλπου. Οι ελάχιστοι κάτοικοι που βρίσκονται εκεί την συγκεκριμένη ώρα αναγνωρίζουν τον αριστούχο μαθητή και του δίνουν «συγχαρητήρια». Εκείνος χαμογελάει, τους λέει «ευχαριστώ» και η μαμά του καμαρώνει.

Ο Γιάννης γεννήθηκε σ΄αυτή την παραθαλάσσια πόλη, η οποία βρίσκεται σχεδόν μια ώρα από την Αθήνα. Μεγαλωμένος σε μια αγαπημένη οικογένεια έχει ένα μικρότερο αδερφό, τον Γιώργο. Οι γονείς του δουλεύουν πολλές ώρες: ο μπαμπάς του Θανάσης εργάζεται σε ένα από τα καλύτερα εστιατόρια μιας γειτονικής περιοχής και η μαμά του είναι καθαρίστρια στο δημοτικό της περιοχής.

Το ζωηρό παιδάκι, όπως χαρακτηριστικά λέει η μαμά του, το οποίο έβρισκε τα κλειδιά του σπιτιού και το έσκαγε από δύο ετών, μεταμορφώθηκε σε ένα συνεσταλμένο έφηβο. «Θυμάμαι μια φορά έφυγε από το σπίτι στις 7 το πρωί για να πάει να βρει την αδερφή μου που δούλευε στο Κέντρο Υγείας. Φορούσε ακόμα τη πάνα του, δεν ήταν πάνω από δύο ετών και για καλή μας τύχη τον βρήκε στο δρόμο ο αδερφός μου και τον γύρισε πίσω» μου λέει η μητέρα του καμαρώνοντας τον μεγάλο της γιο.

Τα χρόνια πέρασαν και ο Γιάννης αποφάσισε να κυνηγήσει τα όνειρα του. Ακριβώς ένα χρόνο πριν, τον περασμένο Ιούλιο, ξεκίνησε την προετοιμασία για τις Πανελλήνιες, με στόχο να μπει στη σχολή των ονείρων του, στο Παιδαγωγικό. «Πέρυσι, στα μέσα της Β’ λυκείου ξεκίνησα το διάβασμα, αλλά το άφησα. Εντατικά ξεκίνησα πριν ένα χρόνο το καλοκαίρι. Μόλις τελείωσα τη β’ λυκείου άρχισα να οργανώνω το πρόγραμμα μουμ διαβάζοντας συγκεκριμένη ύλη. Είχα πολλή όρεξη για διάβασμα. Από τον Σεπτέμβρη που άνοιξαν τα σχολεία κάθε βδομάδα έφτιαχνα το πρόγραμμα διαβάσματος. Έβαζα ένα μάθημα, να το διαβάζω από λίγο κάθε ημέρα. Χρειάζεται οργανωτικότητα και μεθοδικότητα. Με το πρόγραμμα που ξεκίνησα, με αυτό ολοκλήρωσα τις Πανελλήνιες. Για μένα είχε σημασία κάθε βδομάδα να φτιάχνω το πρόγραμμα μου –ήξερα συγκεκριμένα τι πρέπει να διαβάσω και αυτό με βοήθησε πάρα πολύ» μου εξηγεί ήρεμος.

Ο Γιάννης είχε την δική του ιεροτελεστία ακόμα και στον προσωπικό του χώρο. «Έχουμε ένα μικρό δωμάτιο στην αυλή του σπιτιού μας με τζάκι όπου εκεί καθόμουν και διάβαζα. Με βοήθησε που είχα το δικό μου χώρο και το τζάκι μού κρατούσε συντροφιά όλο τον χειμώνα. Άναβα τα ξύλα, ήταν τόσο ήρεμη η ατμόσφαιρα και καθόμουν να διαβάσω. Για μένα ήταν μια απόλαυση».

Από την αρχή ήξερε πως θέλει να γίνει δάσκαλος. Κάποιες φορές σκέφτηκε να γίνει φιλόλογος ή να μπει στη Γυμναστική Ακαδημία -ασχολείται από μικρός με τον αθλητισμό- τελικά το Παιδαγωγικό τμήμα τον κέρδισε. «Πάντα μου άρεσε να διαβάζω και ήμουν καλός μαθητής. Στην έκτη δημοτικού άρχισα να θέλω να γίνω δάσκαλος. Μάλιστα, μια φορά η δασκάλα μου, η κυρία Κατερίνα, είχε πει πως θα κάνω εγώ κάποια μαθήματα, φυσική και ιστορία, αλλά αρρώστησα και δεν έγινε. Θυμάμαι έντονα τη δασκάλα μου, η οποία μας έλεγε πολύ ωραία και χρηστικά πράγματα, όπως για τα θέματα υγιεινής, και ανεβάζαμε παραστάσεις. Προσωπικά μου έχουν μείνει όσα μου μεταλαμπάδευσε, όχι τα γράμματα. Κι εγώ όλα αυτά τα ωραία μηνύματα θέλω να περάσω στα παιδιά όταν με το καλό γίνω δάσκαλος. Είναι πολύ σημαντικό να κάνεις τα παιδιά καλούς ανθρώπους» αναφέρει.

«Η κυρία Κατερίνα έβαλε το λιθαράκι της για την απόφαση μου να γίνω δάσκαλος. Στη πορεία σκέφτηκα κι άλλα επαγγέλματα, όπως φιλόλογος γιατί αγαπώ τα αρχαία, αλλά στη Β’ λυκείου πήρα την απόφαση πως θέλω να γίνω δάσκαλος. Ήξερα το δρόμο που θα ακολουθούσα στον επαγγελματικό μου τομέα, αλλά δεν έλεγα τίποτα σε κανέναν μέχρι τα μέσα της Γ’ Λυκείου».

Τον ρωτάω αν διάβαζε πολλές ώρες και πώς βίωσε τη περίοδο της πολύμηνης καραντίνας με τα μαθήματα να γίνονται online. «Διάβαζα πολλές ώρες και μεθοδικά. Ήξερα τι πρέπει να διαβάσω. Ξεκινούσα το πρωί, έκανα κάποια διαλείματα, άρχιζα πάλι και ολοκλήρωνα αργά το βράδυ. Κάποιες ημέρες μέσα στη βδομάδα πήγαινα κανονικά και στις προπονήσεις μου, στο βόλει –είμαι σε ομάδα στο Βραχάτι. Δεν σταμάτησα τον αθλητισμό γιατί με βοηθούσε να αλλάξω παραστάσεις, να εκτονωθώ. Πραγματικά, είχα θέληση. Όλα αυτά που σου περιέγραψα ήταν η καθημερινότητα μου από τον Σεπτέμβριο που άνοιξαν τα σχολεία μέχρι τον Νοέμβριο που μπήκαμε σε καραντίνα. Δεν σου κρύβω πως αυτούς τους τρεις μήνες δυσκολεύτηκα πολύ γιατί ξυπνούσα νωρίς το πρωί για να τα προλάβω όλα. Όταν ξεκίνησε η καραντίνα άλλαξαν πάλι οι ισορροπίες –θα σου πω πως εκεί κάπως χαλάρωσα γιατί σταμάτησα να διαβάζω βράδυ. Εκμεταλλευόμουν την ημέρα και το βράδυ ξεκουραζόμουν. Ξυπνούσα το πρωί και μελετούσα ως τις 8. Από εκείνη την ώρα μέχρι να πέσω για ύπνο έκανα πράγματα για μένα, όπως να δω την αγαπημένη μου σειρά –αυτό με ξεκούραζε πολύ. Κάποιες φορές πήγαινα για περπάτημα δίπλα στη θάλασσα, έπαιζα επιτραπέζια, μία φορά τη βδομάδα πήγαινα να φάω ένα σουβλάκι και πίσω στο σπίτι» λέει.

«Φτιάχνοντας το πρόγραμμα έβαζα όρια γιατί με την καραντίνα στην αρχή αποσυντονίζεσαι. Δεν είσαι σε εγρήγορση όπως πριν και έτσι έπρεπε μόνος μου να βάλω όρια για να μπορέσω να εκπληρώσω τον στόχο μου. Μάλιστα, με συμμαθητές μου που μιλούσα, είχαν αποσυντονιστεί γιατί δεν υπήρχε συγκεκριμένο πρόγραμμα μέσα στην ημέρα. Κι εγώ κάποια στιγμή κουράστηκα. Τελικά, αποφάσισα να οργανωθώ σωστά κι ξεκίνησα το πρόγραμμα που ανέφερα παραπάνω. Το Πάσχα δεν ήθελα να κάνω τίποτα, είχα άρνηση ακόμα και να ανοίξω το βιβλίο. Σίγουρα πέρασα φάσεις που δεν διάβαζα, αλλά ήξερα μέσα μου πως δεν θα τα παρατήσω. Αυτή η σκέψη δεν υπήρχε για μένα. Γυρίζοντας τον χρόνο πίσω απορώ κι εγώ που βρήκα όλη αυτή τη δύναμη. Όμως, είχα μεγάλη θέληση και στόχο να πετύχω. Δεν ξέρω αν θα το ξανά έκανα» απαντάει γελώντας.

Συζητώντας με τον αριστούχο μαθητή καταλαβαίνω απόλυτα πως ο στόχος του ήταν ξεκάθαρος. «Ξέρετε κάτι δεν πήγα με την σκέψη πως θέλω να περάσω οπωσδήποτε στη συγκεκριμένη σχολή. Σκεφτόμουν πως δεν θέλω να αφήσω τίποτα αδιάβαστο και πως θα βγάλω την ύλη μου. Δεν θα μπορούσα να πάω απροετοιμαστος στις Πανελλήνιες. Ήθελα να πάω να γράψω καλά, να πω πως έδωσα το 100% και ότι γίνει. Δεν έκανα φροντιστήριο, είχα μια καθηγήτρια που με βοηθούσε στα μαθήματα των Πανελληνίων. Ήμουν κύριος του προγράμματος μου, έφτιαχνα το πλάνο μου και όταν εβλεπα πως πιεζόμουν κάτι άλλαζα. Μου είχα απόλυτη εμπιστοσύνη. Για μένα έπαιξε ρόλο και ένα κήρυγμα που παρακολούθησα πριν τις Πανελλήνιες από τον Αρχιεπίσκοπο Κορίνθου. Είπε πως ο καθένας θα βρει το δρόμο του και αυτά τα λόγια μου έδιναν δύναμη. Πιστεύω πολύ στον Θεό και πήγαινα από μικρός στην εκκλησία».

Όταν τον ρώτησα αν είχε άγχος για τις Πανελλήνιες μου εξήγησε πως αυτή την λέξη την έχει αντικαταστήσει με άλλη, όπως τον είχε συμβουλέψει η μαμά του. «Η λέξη άγχος είχε γίνει ανησυχία» μου εξηγεί η μαμά του. «Είπα στο παιδί μου πως το άγχος είναι μια μόνιμη κατάσταση που θα σε πάει λίγο πίσω, ενώ η ανησυχία είναι κάτι προσωρινό. Οι λέξεις έχουν μεγάλη δύναμη και προσπαθούσα να του περάσω θετικά μηνύματα. Όπως επίσης, δεν έτρεχα στα φαρμακεία να του πάρω βιταμίνες και να λέω «διαβάζεις σκληρά, έλα να πάρεις ενέργεια». Αντίθετα, πρόσεχα πολύ τη διατροφή του: γιαούρτι με μέλι και καρύδια, φυσικό χυμό πορτακάλι, ελαφριά φαγητά για να έχει δύναμη. Δεν του έδειξα ποτέ την ανησυχία μου, ήμουν πάντα χαρούμενη. Ακόμα και όταν γυρνούσα κουρασμένη από τη δουλειά καθόμουν να κάνουμε επανάληψη τα μαθήματα του» αναφέρει με τρυφερότητα η μητέρα του, Σταυρούλα.

Τα αποτελέσματα των Πανελληνίων τα έμαθε τηλεφωνικά από τη διευθύντρια του σχολείου του. «Ήμουν στο δρόμο με την μητέρα μου και χτύπησε στις 10.30 το τηλέφωνο. Η διευθύντρια πετούσε από χαρά και εμένα έτρεμαν τα πόδια μου. Δεν μπορούσα να σταματήσω το τρέμουλο. Δεν περίμενα σε καμία περίπτωση τόσο υψηλή βαθμολογία. Η αλήθεια είναι πως στερήθηκα πράγματα για να τα καταφέρω. Ευτυχώς όχι το βόλεϊ- έκανα μόνος μου προπόνηση».

Συγκεντρώνοντας 19.099 μόρια περνάει σε όποια σχολή επιθυμεί. Η απόφαση έχει ληφθεί και δεν αλλάζει –ακόμα και αν πρόκειται για τη Νομική. «Χαίρομαι που έχω επιλογές. Αποφάσισα να μην πάω σε άλλη σχολή πέρα από το Παιδαγωγικό. Ένας από τους σημαντικότερους λόγους είναι γιατί δεν θα ήθελα να διαβάζω κάτι που δεν μου αρέσει πολύ. Ναι, πιάνω τη Νομική, αλλά δεν μπορώ να με φανταστώ 4 χρόνια να διαβάζω για τους νόμους που δεν μου αρέσουν –μου φαίνεται ψυχοφθόρο».

Σε λίγες ημέρες ο Γιάννης ενηλικιώνεται και αναρωτιέμαι πως θα γιορτάσει τα γενέθλια και την επιτυχία του στις Πανελλήνιες. Η απάντηση του με ξαφνιάζει. «Θα πιάσω δουλειά τώρα το καλοκαίρι στο μαγαζί που καθόμαστε για να έχω τα δικά μου χρήματα. Θα ξεκινήσω και μαθήματα για να πάρω δίπλωμα οδήγησης. Δεν θα πάω διακοπές, ζω σε ένα υπέροχο μέρος δίπλα στη θάλασσα και νιώθω προνομιούχος. Έχω και τις προπονήσεις μου στο βόλει… Είμαι πολύ τυχερός»!